همه ی خط های تجسمی که پیرامونمان می‌بینیم  به دو دسته‌ی کانستراکتیو (ساختارگرا) و اکسپرسیو (بیان گرا) قابل دسته بندی هستند؛ خط‌های کانستراکتیو که ساختمان‌گرا هستند و هندسی. ساخته‌ی خرد و تدبیر بشرند، که نماد نظم و عقل و دانش هستند، این ویژگی‌ها بر آمده از توانایی ها و کارکردهای نیمکره‌ی چپ مغز انسان است. 

خط‌های اکسپرسیو که شخصیتی حساس و عاطفی دارند بیش از همه در طبیعت دیده می‌شوند و متناسب با شخصیت نیمکره‌ی راست انسان هستند؛ بدین ترتیب این دوگونه‌ی کلی؛ یعنی خط‌های کانستراکتیو و خط‌های اکسپرسیو با دو نیمکره‌ی چپ و راست انسان قابل تطبیق هستند، با نگاهی گذرا به  تمدن‌های غربی که اغلب جایگاه ساختارگرایی و عقل‌گرایی بوده‌اند و بیشتر از نیمکره چپ کارکشیده‌اند، و با دقت در تجربیات تاریخی، علمی و هنری اقوام شرقی به ویژه ایرانیان می توان با این فرضیه روبرو شد؛ شرقیان، به ویژه ایرانیان، به پرکاری نیمکره‌ی راست، خو کرده‌اند. و نمودهای این پرکاری در سراسر تمدن‌های شرقی قابل مطالعه است.